Η Ελληνογαλλική Σχολή Eugène Delacroix είναι ο χώρος όπου περάσαμε ορισμένα από τα πιο σημαντικά χρόνια της ζωής μας. Είτε φοιτήσαμε εκεί από το δημοτικό είτε εγγραφήκαμε στο γυμνάσιο και το λύκειο, είτε ήμασταν στο γαλλικό τμήμα είτε στο ελληνικό, είτε γνωρίσαμε το κτήριο της οδού Σίνα είτε τις εγκαταστάσεις στην Αγία Παρασκευή, το LFH θα αποτελεί πάντα για μας έναν σημαντικό τόπο όπου αναπτυχθήκαμε ψυχικά και πνευματικά.

Ανεξαρτήτως της διάρκειας φοίτησης του καθένα από μας στο σχολείο, καθώς και του πώς βιώσαμε τη σχολική μας εμπειρία, το LFH συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας, ενώ τα εφόδια που μας πρόσφερε μάς ακολουθούν έως σήμερα και θα μας ακολουθούν και στο μέλλον. Για του λόγου το αληθές, ας θυμηθούμε απλώς πόσες φορές νιώσαμε ότι το επίπεδό μας στις ξένες γλώσσες είναι ανώτερο σε σχέση με του μέσου όρου, αλλά και την ευκολία με την οποία μπορούμε να μάθουμε μια καινούργια γλώσσα· τα ποσοστά επιτυχίας του Σχολείου μας στις Πανελλήνιες, στο Baccalauréat ή και σε άλλα διεθνή συστήματα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι πολύ σημαντικά· η ευκολία προσαρμογής μας στο εξωτερικό όπου πήγαμε για σπουδές ή για εργασία ήταν παροιμιώδης, δεδομένου ότι είχαμε την ευκαιρία να διαπαιδαγωγηθούμε σε ένα αυθεντικά κοσμοπολίτικο, διαπολιτισμικό περιβάλλον!

Ωστόσο, το LFH και η συνύπαρξή μας εκεί δεν αφορά μόνο τα προφανή, απτά και ορατά «δια γυμνού οφθαλμού» οφέλη που αποκομίσαμε. Αφορά και τους δεσμούς που υφαίνονται και θα εξακολουθήσουν να υφαίνονται μέσα από τα απίθανα μονοπάτια στα οποία μπορεί να μας φέρει η ζωή. Ας αναλογιστούμε για λίγο πόσες φορές συναντήσαμε ανθρώπους στην ιδιωτική και την επαγγελματική μας σφαίρα, πολύ διαφορετικής ή της ίδιας ηλικίας με μας, τους οποίους γνωρίζαμε λίγο ή και καθόλου, αλλά που με τους οποίους αμέσως αισθανθήκαμε μια οικειότητα, αφού όλοι είχαμε «φάει» επίπληξη από τον «surveillant»· όλοι είχαμε ακούσει τη φράση «φέρε μου αμέσως το cahier de correspondance σου!»· όλοι είχαμε φάει «μπιφτέκι με πατάτες» στην καντίνα· όλοι είχαμε περάσει από το «τζούρα κλαμπ»· όλοι είχαμε μια αδερφή ή έναν αδερφό που ήταν συμμαθητής ή συμμαθήτρια με την αδερφή ή τον αδερφό του άλλου.

Μέσα από τα παραπάνω, προκύπτει το ερώτημα γιατί όλα αυτά να μην μπορούν να έχουν έναν λιγότερο περιστασιακό και «τυχαίο» χαρακτήρα. Γιατί, δηλαδή, να μην μπορούμε να αξιοποιήσουμε και να απολαύσουμε πολύ περισσότερο και πολύ πιο συχνά αυτό το «κεφάλαιο» της συνύπαρξής μας στο LFH, το οποίο είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας.

Σε αυτό το πλαίσιο, ξεκίνησε το 2018 μια προσπάθεια ανασύστασης του Συλλόγου Αποφοίτων της Ελληνογαλλικής Σχολής Eugène Delacroix, ο οποίος, αν και ως νομική οντότητα δεν έπαψε ποτέ να υφίσταται, τα τελευταία χρόνια είχε ατονήσει. Το Διοικητικό Συμβούλιο έθεσε τρεις στόχους για τη επαναλειτουργία του συλλόγου: την επαγγελματική δικτύωση των μελών, την κοινωνική δικτύωση μεταξύ αποφοίτων και την υποστήριξη και προβολή του σχολείου μας.

Θέλουμε το εγχείρημα αυτό να είναι ζωντανό, συλλογικό, πολυμορφικό και πολυσυλλεκτικό, γι’ αυτό χρειαζόμαστε τη στήριξή σας. Είμαστε πεπεισμένοι ότι ένας δυνατός Σύλλογος, ανοικτός σε όλους και σε όλες, έτοιμος να αγκαλιάσει ενδιαφέρουσες και καινοτόμες ιδέες και να αναλάβει αντίστοιχες δράσεις, θα είναι προς όφελος όλων ημών, αλλά και των παιδιών μας.

Σας καλούμε να γίνετε μέλη του συλλόγου κάνοντας εγγραφή εδώ και θα χαρούμε να ακούσουμε ιδέες και προτάσεις για τη δημιουργία ενός ενεργού συλλόγου με πολλαπλά οφέλη. Ελπίζουμε σύντομα να καταφέρουμε να βρεθούμε και από κοντά, εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες.